Łabędzi śpiew

Się dzieje! Podobno Kompetencja otrzymała bojowe zadanie: poprawić swoje relacje z zespołem. Tak przynajmniej głosi plotka, bo szczerze mówiąc nie widać absolutnie żadnych zmian. A nie, sortex, widać – dziś rano nie próbowała nam opowiadać o swoim długim weekendzie, który z pewnością wypełniony był wernisażami, dewolajami i bożolejami. Nie dowiedzieliśmy się także, że w weekend odwiedziła wraz z Mójradkiem Deżawu i Teżewe.

Dzisiaj Tereska poprosiła Kompetencję o rozmowę w cztery oczy. Zamknęły się w salce konferencyjnej. Poniżej relacja:

– Kompetencjo, nie chciałam o tym mówić przy wszystkich, dlatego poprosiłam o rozmowę na osobności. – zaczęła Teresa, handlowiec roku 2007 w Wielkiej Zagranicznej Korporacji – Chciałabym złożyć wypowiedzenie umowy o pracę.

I w tym momencie wydarzyło się coś niebywałego. Teresa stała się jedynym naocznym świadkiem niewytłumaczalnego, paranormalnego zjawiska. Być może kiedyś powstaną legendy związane z tym wydarzeniem, a może nawet dzieci będą się o tym uczyć w szkołach na lekcjach historii.

Podobno na krótki moment, dosłownie na ułamek sekundy, oczy Kompetencji zaszły szkłem i pojawiła się mała łza w kąciku jej lewego (tego większego) oka. Wiem, równie dobrze mógłbym relacjonować pogłoski o Yetim w centrum Poznania, ale przyznajcie – robi wrażenie! Tego nikt się nie spodziewał.

– Jesteś pewna? – zapytała drżącym głosem wstrętna pudlica – Na pewno dobrze to przemyślałaś?

Początkowo Tereska nie mogła powiedzieć ani słowa. Po prostu ją tak zatkało na widok reakcji Kompetencji. Ale po chwili udało jej się otrząsnąć z otumanienia i rzekła:
– Tak, jestem pewna i dokładnie to przemyślałam. Nie chcę już tutaj pracować.
– Mam nadzieję, że to nie z powodu ostatnich wydarzeń. – Kompka także już zdążyła przywrócić swój naturalny, mongołowaty wyraz twarzy – Osoby, które ostatnio odeszły akurat już dawno nie powinny tutaj pracować, tolerowałam ich, bo nie miałabym sumienia pozbawić człowieka środków do życia – Tak. Wróciła w pełnej krasie…
– Ich odejście pomogło mi podjąć, najwyraźniej właściwą, decyzję.

Tereska dostała pracę w konkurencyjnej firmie, o czym z nieukrywaną satysfakcją poinformowała swoją dotychczasową szefową, która skwitowała tą wiadomość w sposób dla siebie właściwy:
– No tak, skusiły Cię troszkę większe pieniążki… Kochana, mam nadzieję, że poradzisz sobie. Wiesz, Ogromna Amerykańska Firma jest bardzo wymagająca, całkiem możliwe, że nie dasz sobie rady. – Nie ma to jak wiara w dobrych pracowników… – Ale nie martw się, ja nie skreślam ludzi. Za trzy miesiące, jak Ci minie okres próbny w OAF, zadzwoń. Jestem skłonna przyjąć Cię z powrotem.

Ostatnie zdanie zmroziło krew w żyłach Teresy. Brzmiało jak okrutny żart. Jak obietnica kata. Jak demoniczny śmiech krwiożerczego wampira, który jednak żyje, jak się okazuje po napisach końcowych.

Zostałem właściwie sam.

Wykop Kompetencję!